Als nieuwe penningmeester van Stichting Kolewa wil ik mij graag voorstellen.  Ik heb meegekregen dat het leven bestaat uit ‘learning, earning en returning’. De fase van returning is voor mij aangebroken want naast Kolewa ben ik ook lid van PUM. PUM is een organisatie die staat voor Programma Uitzending Managers. PUM probeert kennis te delen om het midden- en kleinbedrijf in ontwikkelingslanden te laten groeien. Ik hoop die werkzaamheden te combineren met Kolewa.

Geboren in Friesland, in één van de 11 steden, in IJlst. De Friese taal, die standaard op de toenmalige lagere school gesproken werd, werd mijn eerste buitenlandse taal, want wij spraken geen Fries thuis. Als kind pak je dat snel op. Ik groeide op in een beschermd milieu en doorliep de scholen tot ik ging studeren in Groningen. Mijn eerste keuze was medicijnen waar ik voor uitgeloot werd en ik begon  toen aan mijn tweede keuze Wiskunde. Ik heb die studie afgemaakt  ‘waar je aan begint maak je ook af’.

Daarna ben ik verhuisd naar Zuid-Holland waar ik ging werken bij TNO in Den Haag. Na 3 jaren ging ik op zoek naar een meer commerciële omgeving. Dat is de wereld van de Informatietechnologie geworden, waar ik carrière heb gemaakt bij diverse consultancy- en adviesbureaus in diverse posities van projectmanager tot lijnmanager. Eigenlijk ben ik altijd een consultant gebleven want ik probeer een bijdrage te leveren door de dingen anders te doen met oog voor verbetering en de mens.

Mijn huidige werk is programma’s en projecten leiden voor de Immigratie- en Naturalisatiedienst, een onderdeel van het Ministerie van Veiligheid & Justitie. De IND is de toelatingsorganisatie in Nederland, veelal bekend van de asielzoekers. Een uitvoeringsorganisatie als de IND is een informatiefabriek waar vraagstukken altijd te maken hebben met informatietechnologie.

Ik ben getrouwd met Arjanne die logopediste is. Zij heeft een eigen praktijk aan huis in Ter Aar. We hebben 3 gezonde kinderen die hun eigen weg in het leven gevonden hebben. Ik houd van sporten als tennis en wandelen. Zowel zomers als ’s winters trekken we er graag op uit in de bergen van Zwitserland of Italië. Wij worden dit jaar tweemaal opa en oma en dat betekent een nieuwe fase in ons leven.

Als wiskundige kan ik goed rekenen, het is dus ook niet vreemd dat ik penningmeester ben geworden van Kolewa. Ik draag Kolewa een heel warm hart toe, omdat wij kinderen helpen aan een betere toekomst in de armste gebieden van Indonesië. Daarbij word ik geïnspireerd door mijn medebestuurders die zich belangeloos inzetten voor Kolewa en niet in de laatste plaats door Syta, die dit werk al vele jaren zeer gepassioneerd doet.

Ik zet mij daar graag voor in!

Geef een toekomst met een glimlach!

Al jaren worden met de hulp van sponsoren en donateurs door Stichting Kolewa kinderen geopereerd met een lip en/of gehemeltespleet De kosten  omvatten naast de noodzakelijke kosten voor de operaties (ziekenhuis/specialisten) ook de reis en verblijfskosten van de patiëntjes van Bali als wel de omringende eilanden  (dichterbij of verder weg als Ambon. totdat de noodzakelijke nazorg en controles afgelopen zijn. Inmiddels hebben al vele kinderen een “Toekomst met een Glimlach” op deze manier gekregen, waarbij het streven is jaarlijks rond de 150 operaties te kunnen laten plaats vinden.

Al enkele jaren wordt een deel van de operaties op zich betaald uit een gift van de Rotary van verschillende plaatsen over de hele wereld zoals Rotary Nusa Dua Bali, Luxemburg, Japan e.a.. Vanuit deze samenwerking met de Rotary ontstond de vraag wat voor effect een operatie op het kind heeft maar ook op diens omgeving. In Indonesië wordt het krijgen van een kind  met een aangeboren gebrek op veel eilanden nog gezien als een “straf” voor iets wat de ouders “verkeerd” gedaan zouden hebben.  Deze kinderen worden dan ook vaak genegeerd of in ieder geval behandeld als een soort 2e- rangs burgers. Daarnaast heerst ook nog op uitgebreide schaal het geloof dat dergelijke afwijkingen na het 4e levensjaar vanzelf overgaan zodat er ook vaak voor die leeftijd geen enkele actie ondernomen wordt. Mede door de niet aflatende inzet van onze lokale scouts worden  kinderen gelukkig steeds vroeger gevonden en aangemeld voor een operatie waarbij het sluiten van een lipspleet al vanaf drie maanden kan, echter moet het kind dan wel een gewicht van 5 kilo bereikt hebben.

In samenwerking met de Rotary, logopedisten in Nederland en ons lokale team hebben we vorig jaar een aantal vragenlijsten opgesteld voor een tweetal groepen patiëntjes: jonger dan 12 jaar en vanaf 12 jaar. Door het stellen van de vragen proberen we een indruk te krijgen wat het effect van de operaties is en hopen we enig inzicht te krijgen omtrent de mate van verbetering van welbevinden.

De vragenlijsten voor de jongere kinderen en die van de oudere kinderen verschillen omdat de oudere kinderen zelf al vaak aan den lijve hebben ondervonden wat het betekent om een aangeboren afwijking te hebben en dan ook nog één die zo duidelijk zichtbaar is voor iedereen en als er niet alleen een lipspleet is maar ook een gehemelte spleet of een volledig open gehemelte, duidelijk hoorbaar en de communicatie onderling ernstig bemoeilijkt. Via een puntenwaardering zijn we in staat om het welbevinden voor de operatie, direct na de operatie en een halfjaar tot een jaar later een waarde te kunnen toekennen waarbij we hopen te zullen gaan zien dat de kwaliteit van leven en het welbevinden van het geopereerde kind verbetert.

We zijn ons er van bewust dat er geen harde conclusies  uit dit  onderzoek kunnen worden getrokken (en misschien moeten we niet spreken van onderzoek maar meer van observatie)   mede ook omdat we met een groep patiëntjes te maken hebben (en m.n. ouders) met een laag opleidingsniveau waarbij ook meespeelt dat bij de beantwoording van deze vragen leesproblemen een rol kunnen spelen en er vaak gewenste antwoorden op de vragen komen ondanks dat onze staf ter plekke dat zoveel mogelijk probeert te elimineren.

We zijn benieuwd hoe dit project zich zal ontwikkelen. Onderzoek in Nederland of de westerse wereld draait om reproduceerbaarheid, objectiviteit en onafhankelijkheid, dat is in ons geval bij dit project dus minder goed mogelijk. We zijn al blij als we toch in de cijfers die we krijgen kunnen zien dat “Een Toekomst met een Glimlach” ook echt voor deze kinderen waarheid wordt.

Via de nieuwsbrief zullen we op termijn hierop terugkomen en verslag doen van onze bevindingen.

Koos van Alphen, algemeen bestuurslid & medisch adviseur Stichting Kolewa.

Saté:

Meng de de kip met de gehakte knoflook, 2 1/2 theelepel zout, en de olie en laat 30 minuten marineren. Prik de gemarineerde kip aan bamboespiesjes. Bak tot het gaar en licht gebruind is, besmeer met de marinadesaus tijdens het bakken.

Pindasaus:

Maal de pinda’s en kemìrinoten. Doe de gemalen pinda’s in een pan, meng met water, breng het mengsel aan de kook, voeg zout, zoete sojasaus en bruine suiker toe, kook tot de saus dikker wordt.

Serveer de saté met pindasaus en voeg de gebakken uitjes toe en klaar is de saté.

 

Ingrediënten:

Saté

• 600 gram kip in kleine blokjes
• satéprikkers (20)
• 6 teentjes knoflook
• 4 tl olie
• Gebakken uitjes

Pinda saus

• 250 g pindaas geroosterd
• 3     Kenirinoten
• 4     tl Palmsuiker
• 2½  tl zout
• 4     tl soja saus (kecap manis)
• 600 ml water