Geef een toekomst met een glimlach!
Een mooie documentaire over het werk van ons team in Indonesie, gefilmd door Colin Hut.
Maak kennis met de wereld van Stichting Kolewa. Een wereld waarin we kinderen met een hazenlip of open gehemelte een levensveranderende operatie bieden. Mede dankzij donaties van mensen met een hart voor het kind in nood is dit mogelijk!
Alhor, de eerste missie zit er op, er is werk aan de winkel!
Op 28 oktober j.l. reisde een Kolewa-delegatie voor de eerste keer af naar het eiland Alor. Vanaf Denpasar (Bali) via Kupang (Timor) vlogen we naar Mali-airport. Een korte landingsbaan en flinke windstoten maakten dat we een spannende landing ervoeren. Met name de Indonesische teamleden waren even van de kaart, maar herstelden zich snel.
Bij de uitgang stonden Zarus en chauffeur Frenky te wachten, via via was het ons eerder gelukt een lokale contactpersoon in te zetten. Zarus had voor ons een auto geregeld, een hotel gereserveerd en al wat voorwerk gedaan met betrekking tot het lokaliseren van kinderen met een hazenlip.
Alor is een prachtig eiland, nog nauwelijks ontdekt door toeristen, met een fraaie kustlijn, zeven mooie duikspots en een parel-industrie. De mensen leven zeer eenvoudig. Medische hulp (laat staan hoogstandjes als plastische chirurgie) is er beperkt. De inwoners zijn vriendelijk en toegankelijk. Er heerst een relaxte sfeer met een Jamaica-achtige invloed gezien de vele rasta-kapsels die we onderweg tegenkomen. Er worden 15 verschillende talen gesproken die allen gedefinieerd worden als “Papuan”. Gelukkig spreekt Zarus gewoon Bahasa Indonesia en een beetje Engels.
Accomodaties en restaurant zijn van lokaal niveau. Het slapen, douchen en toilet-gebruik waren afzien. Het eten daarentegen op zijn Indonesisch “enak” (lekker). We logeerden in Hotel Kenari, geen aanrader voor de westerling, maar bij gebrek aan beter min of meer acceptabel. Een kwestie van doorzetten zullen we maar zeggen.
Onze nieuw-bakken scout heeft onze komst goed voorbereid. We bezoeken tal van consultatiebureau’s en scouten meerdere schisis-kinderen, waarvan we drie meenemen naar Bali voor een operatie. We maken een kleine oversteek per boot naar het eilandje Kepa en bezoeken in Alor-Kecil een traditioneel dorp.
Al snel wordt het ons duidelijk dat we een van de eerste NGO’s zijn met een focus op kinderen met een aangeboren afwijking. De posters en informatie worden overal in dank aanvaard en opgehangen. Een ieder weet patiënten te benoemen en zo gebeurt het dat we Alor toevoegen aan ons verzorgingsgebied in Indonesie.
Op de vierde dag van onze reis nemen we afscheid van Zarus, hij krijgt van ons het aanbod door te gaan met scouten als afgevaardigde van onze Indonesische organisatie Yayasan Kolewa Harapan Indonesia. De voor architect opgeleide jongeman, op dit moment zonder baan of inkomen, heeft in de afgelopen dagen ons aangenaam verrast en deze opdracht wordt met enthousiasme aanvaard. Binnenkort zal blijken of we opnieuw naar Alor kunnen afreizen om de volgende kinderen op te halen, de eerste twee staan inmiddels al op de wachtlijst: een jongetje met een open gehemelte en een meisje met een waterhoofd.
Zingen voor het goede doel…
De eerste zondag van september, een najaarszonnetje, campingstoeltjes en een warme kop koffie! Tientallen kerkgangers verkozen deze zondag de prachtige groene omgeving van de camping in Oosterlittens in plaats van de kerkbanken in hun eigen gemeente. Acht gemeentes namen deel aan de organisatie.
Het thema van deze, in de buitenlucht gehouden, dienst was: de toekomst tegemoet en bestond voor een groot deel uit het zingen van liederen.
Samen met Bram de Groot van Project Namaste uit Franeker mocht voorzitter Syta Plantinga kort op het thema inhaken en vertellen over stichting Kolewa en de hulpverlening aan met name schisis-kinderen in Indonesië.
Op al onze uitingen in het Indonesisch vindt men de kreet: Untuk Senyum Masa Depan, hetgeen wil zeggen: Voor een Toekomst met een Glimlach! Een mooi bruggetje naar de overdenking van ds. J. Hilverda en enkele teksten die werden gezongen.
Naar aanleiding het lied “Bijeengeroepen uit onze huizen” benadrukte Plantinga dat het in Indonesië zeer gebruikelijk is kinderen met een handicap weg te stoppen, in plaats van op te nemen in de gemeenschap. “Kleinen en groten, niemand verstoten”… het gaat zonder de hulp van het Kolewa-team lang niet altijd op, aldus Plantinga.
Met de opbrengst van de collecte, waarbij gul gegeven werd, kunnen we een schisis-kindje uit Bali een volledige operatie aanbieden en tijdelijk onderdak bieden in ons opvanghuis “Rumah Bicara”. We danken de organisatie voor het feit dat we ons “verhaal van heinde en verre” mochten brengen op deze bijzondere zondagochtend in het waterrijke Friesland tussen de terpdorpen en onder begeleiding van het gelegenheids orkest uit Spannum en Wjelsryp en omstreken.
Past ons project ook bij uw levenswijze of overtuiging? Neem dan contact met ons op via deze website en laten we samen kijken of een korte presentatie tot een van de mogelijkheden behoort om samen fondsen te werven voor kinderen met een (medische) hulpvraag in Indonesië.
This content is blocked. Accept cookies to view the content.
De website gebruikt cookies voor de beste gebruikerservaring. Sta deze toe door op de 'accepteer cookies'-knop te klikken.
