Delsi Kapitan is geboren met een hazenlip en kon daardoor lastig eten, praten en zelfs spelen. Maar dat is nu verleden tijd. Het twee-jarige meisje is onlangs geopereerd en kan nu net als andere peuters weer goed eten, spelen en leren praten.
De kleine Delsi Kapitan kijkt bedachtzaam en nieuwsgierig om haar heen, terwijl ze sabbelt op een sojaboon. Dat gaat nog niet zo makkelijk met een hazenlip, maar door de boon steeds terug te duwen met haar handje heeft ze een manier gevonden. Met haar grote bruine ogen kijkt ze verlegen rond, en ze verstopt zich steeds even in de armen van haar vader Wilhelmus Kapitan. Samen met hem is ze net aangekomen in ons opvanghuis Rumah Bicara, waar Delsi wordt voorbereid op de operatie. Dit is de eerste keer dat zij en haar vader op een ander eiland zijn dan hun woonplek Seram. De reis naar Bali duurde al met al meer dan 14 uur.
Het Indonesische eiland Seram ligt afgelegen en is vele malen armer dan Bali. Voor de familie Kapitan is elektriciteit een luxe die zij niet kennen. In een houten hutje woont de familie met acht man, en iedereen werkt hard om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Delsi’s vader vertelt dat hij elke dag houthakt in het bos, en het hout probeert te verkopen op de markt. “Maar ik heb vaak slechte dagen,” vertelt hij, “de dagen dat ik niet verkoop, verdien ik niets. Mijn vrouw en ik hebben zes kinderen en we moeten meestal rondkomen van minder dan €60 per maand.”
In Indonesië verschilt het gemiddelde inkomen per streek, maar vaak schommelt deze tussen de €120 en €200 per maand. De familie Kapitan verdient ver onder modaal: een operatie voor de kleine Delsi zou de familie nooit kunnen betalen. Een reis naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis duurt twee uur met de auto en een uur met de boot en kost €15. Wilhelmus vertelt dat dat een onbetaalbare reis zou zijn. Laat staan dat ze een operatie kunnen voor Delsi kunnen betalen van €585.
Twee weken geleden kreeg onze lokale scout lucht van de kleine Delsi. Stichting Kolewa vrienden Ed en Miranda Monteiro van de Kumpulan Groep Den Haag waren meteen verkocht toen ze hoorden van Delsi en haar foto’s zagen. Ze boden aan om te sponsoren. Snel werd alles in gang gezet: een van onze vrijwilligers reisde naar Seram en haalde Delsi en haar vader op om mee te gaan naar ons opvanghuis op Bali.
Wilhelmus vertelt verrast: “Ik kan nog steeds niet geloven dat we deze kans hebben gekregen. We hadden eigenlijk al geaccepteerd dat onze kleine meid voor altijd zo door het leven zou moeten. Ik ben zo opgelucht. Delsi zou anders weinig kans hebben op een baan en eten gaat zo moeilijk waardoor ze ondergewicht heeft gekregen.”
Behalve moeilijk eten en praten, worden mensen met een hazenlip vaak ook buitengesloten. Daardoor raken ze soms in een sociaal isolement: ze maken minder snel vrienden, vinden geen partner en ook een baan krijgen lukt vaak niet. Voor Delsi is deze kleine ingreep een grote verandering voor de rest van haar leven.
Door: Varja Dijksterhuis
Geef een antwoord