In november vorig jaar ontmoette ons team bij het scouten op het eiland Alor, ver weg in de bergen, de zevenjarige Chornelis en zijn familie. De kleurrijke buitenkant van het armoedige huisje deed niet vermoeden dat binnen een intens verdrietig jongetje huisde. Chornelis werd geboren met een bult onderaan zijn rug, die in de loop van de jaren flink is gegroeid en hem het lopen onmogelijk maakte. Het vermoeden van ons teamlid was spina bifida of “open ruggetje”. Een aandoening waar we de afgelopen periode meerdere kinderen mee hebben kunnen helpen. U herinnert zich wellicht nog het verhaal van het meisje Rambu in een van onze vorige nieuwsbrieven.

Begin januari lukte het om Chornelis en zijn moeder naar Bali te laten komen. De arts op Bali vermoedde ook een mogelijke tumor en de eerste testen en onderzoeken waren erop gericht daar duidelijkheid over te krijgen. Het oorspronkelijke vermoeden van spina bifida werd echter door de CT-scan bevestigd en begin februari vond de operatie plaats.

De operatie slaagde, de opening kon worden gesloten, echter de bult op zijn rug was nog even groot als ervoor. Het achtergebleven ‘vet’ in de bult was door de arts niet verwijderd en Chornelis werd op de wachtlijst geplaatst voor een tweede operatie om dit alsnog weg te halen. Toen werd het half maart en de rest is geschiedenis.

Chornelis en zijn moeder zijn op Bali gebleven en we weten nog altijd niet wanneer de laatste operatie plaats kan vinden. Ondanks dat maken beiden het goed. Chornelis loopt inmiddels als een vrolijk jochie rond. Hij geniet van alle creatieve spelletjes en van alle aandacht van het team en van zijn vriendinnetje Rambu!

In de keuken van Rumah Bicara op Bali ontstond een prachtig initiatief vanuit ons team om de families van de kinderen verbonden aan onze projecten te steunen. Ouders die van het ene op het andere moment beiden hun baan verloren, waardoor er geen inkomen en eten meer was.

De actie was een groot succes en werd ook in Nederland opgepikt. Velen van u die regelmatig op Bali verblijven, grepen de kans aan om hun bekenden op Bali een hart onder de riem te steken en hen te verrassen met een heerlijke box van deze cakejes.

Vanuit de keuken van Heldi hier haar recept, wie weet een inspiratie voor u om hier te delen. En heeft u nog bekenden op Bali die u wilt verblijden, stuur een berichtje via info@kolewa.com en wij sturen u een tikkie.

Ingrediënten:

• 500 gr geraspte cassave
• 200 gr suiker
• 350 gr bloem
• 450 ml kokosmelk
• 1 ei
• 1 theelepel instant gist
• 1 theelepel vanillepoeder
• 1 theelepel gesmolten margarine
• ½ theelepel zout

Extra:

• Kleurstof voor levensmiddelen, of u kunt Pandan of drakenfruit gebruiken voor natuurlijke kleuren (groen en roze)

Hoe te maken:

1. Meng alle ingrediënten behalve de margarine. Voeg daarna de margarine toe en meng opnieuw tot alles goed gemengd is
2. Verdeel het deeg desgewenst in 2 of 3 kommen en voeg de betreffende kleur toe. Roer en koel het deeg twee uur bij kamertemperatuur
3. Doe na 2 uur het deeg in de vorm. Dit kan een grote vorm zijn of meerdere kleintjes (zie foto).
4. Stoom de cake in 15 minuten.
5. Neem hierna de cake uit de vorm. De cake is nu klaar om geserveerd te worden.

 

 

 

 

Koos van Alphen is huisarts in Alphen aan den Rijn en als medisch adviseur en Kolewa-vriend al jaren betrokken bij onze projecten en regelmatig aanwezig op Bali. Sinds 1 mei maakt hij deel uit van ons bestuur. Koos legt hieronder uit waarom op dit moment de operaties nog niet opgestart kunnen worden.

Als je je bedenkt dat in Nederland de reguliere zorg weer aan het opstarten is, waarom liggen dan de operaties op Bali nog stil, zult u zich wellicht afvragen. Gaat er zo geen kostbare tijd verloren?

Wij willen u meenemen in de verschillende overwegingen die ten grondslag liggen aan de beslissing om het opstarten van de operaties nog uit te stellen.

In de afgelopen maanden, vanaf het duidelijk worden van de ernst van de Covid-19 infectie, die de vorm van een pandemie aannam, werd ons team ter plekke aan handen en voeten gebonden en waren operaties onmogelijk. Dit mede omdat vervoer van kinderen en begeleiders onmogelijk was door de lockdown van de vliegvelden in Indonesië, vervoersverboden en lokale quarantaine- maatregelen, overigens net als in Nederland.

We zijn als bestuur gaan nadenken over het vervolg. Indien de uitbraak onder controle gaat komen, vanaf wanneer kunnen we weer starten met opereren? Een van de randvoorwaarden is dat we willen voorkomen dat noch patiënt     (je), noch begeleider besmet zou zijn met het virus. Dit om de veiligheid van zowel onze medewerkers als patiënten, aanwezig in Rumah Bicara, te kunnen waarborgen.

Hierbij lopen we op tegen het feit dat er op de verschillende eilanden rondom Bali niet op een altijd betrouwbare manier getest kan worden, als er überhaupt al getest kan worden. Daarbij moet men zich ook realiseren dat een negatieve test een momentopname is en dat deze testen niet voor de volle 100% betrouwbaar zijn. Een probleem overigens wat ook hier in Nederland speelt: 100 % betrouwbare testen zijn er (nog) niet. Vindt er na de test al op de juiste wijze vervoer plaats van patiënt en begeleider, dan zou bij een 1^e bezoek aan het ziekenhuis de test toch eerst herhaald moeten worden en dan zou deze positief kunnen uitvallen met alle gevolgen van dien.  De serologische testen die er zijn zeggen wel iets omtrent het gehad hebben van de infectie, maar niet of iemand immuniteit opgebouwd heeft en geven dus in wezen ook geen garantie.

Deze overwegingen hebben ertoe geleid dat we in samenspraak met de lokale Rotary-afdeling besloten hebben de operaties voorlopig op te schorten. Wij kunnen geen zekerheid geven omtrent het al of niet hebben van een infectie en dat was één van de voorwaarden waaronder de operaties in het Dharma Yadnya ziekenhuis zouden kunnen plaatsvinden.

Een en ander werd recent nog eens onderschreven door een officiële brief van het ziekenhuis waarin men expliciet stelt dat de ziekte dermate gevaarlijk is dat er hangende de gegeven situatie geen operaties kunnen worden uitgevoerd. Er zou een duidelijk zichtbare verbetering, lees afname in het aantal besmettingen, moeten zijn waarna de overheid toestemming geeft meer reguliere zorg en operaties op te starten en men de situatie als “het nieuwe normaal” ter plekke uitroept.

Hoe graag we het ook zouden willen, op dit moment is het helaas nog niet mogelijk om kinderen naar Denpasar te halen voor een operatie. En dit zal waarschijnlijk ook nog wel enige tijd duren, aangezien op het moment van schrijven het aantal besmettingen ter plekke weer aan het oplopen is. We houden u op de hoogte.

Loempia’s, wie houdt er niet van? En nu we veel thuis zijn kunnen we er eens de tijd voor nemen. Wat hebben we nodig?

• 1 ei, alleen het eiwit
• Loempia velletjes (bij de Toko of supermarkt)
• Kipfilet (wil je vega-loempia’s maken dan vervangen door tofu) of alleen groenten gebruiken (wortel, kool, taugé, sperziebonen), alles heel klein gesneden
• Knoflook, oestersaus, peper, zout
• Olie om in te bakken

Hoe gaan we te werk?

• Snijd de kip (of tofu) en alle groenten heel klein
• Olie verwarmen in de pan, knoflook erin en dan eerst de kip en wortel. Na 4 minuten de rest van de groenten. Voeg zout, peper en oestersaus naar smaak toe en bak totdat het vocht verdwenen is, dus zo droog mogelijk.

• Haal nu de loempia velletjes uit de verpakking (niet eerder). Zorg dat ze niet uitgedroogd zijn, want dan breken ze met het oprollen.
• De velletjes strak oprollen met een beetje van de vulling. Goed de lucht eruit drukken. Gebruik het eiwit om de pakketjes dicht te plakken.
• Olie goed heet laten worden in een wok, diepe pan of de frituur en de loempia’s een paar minuten bakken totdat ze bruinen.
• De loempia’s zijn zo al heerlijk, maar ook met chilisaus, tomatensaus of een beetje ketjap.

 

Selamat makan!

Een omgevallen olielampje veroorzaakte bij Febiyanto op zevenjarige leeftijd een grote brandwond aan zijn rechterbeen; zijn boven- en onderbeen smolten in zijn knieholte aan elkaar en hij kon zijn been niet meer strekken. Omdat het ziekenhuis ver weg was en er geen geld was, kreeg hij geen behandeling, alleen wat traditionele medicijnen. Gevolg: Febiyanto kon de komende negen jaar niet lopen. Toen we hem voor het eerst ontmoetten verplaatste hij zich door met zijn achterwerk over de grond te schuiven. Febiyanto is een van de twaalf brandwondenpatiënten die tijdens de operatie-marathon van september 2019 zijn geopereerd. Vanuit zijn beide dijen werd vlees gehaald en zo werd ruimte gemaakt om zijn rechterbeen te kunnen gaan strekken.

Wat een weg heeft hij moeten afleggen. Eerst veel wondverzorging, pijn, geduld. Daarna heel veel fysiotherapie en oefenen, oefenen en nog eens oefenen, ook in het zwembad en op de hometrainer. Hoe zwaar ook en al zat hij soms bij de pakken neer, hij gaf niet op.  Toen hij de eerste zelfstandige passen ging zetten en hij voor het eerst weer tegen een voetbal kon schoppen, begon hij er zelf ook in te geloven.

Begin maart, vlak voor het uitbreken van het coronavirus, als laatste van de groep en na een verblijf van maar liefst 5 maanden in ons opvanghuis ‘Rumah Bicara’, verliet een zelfverzekerde, lachende 17-jarige puber LOPEND ons opvanghuis. Met ontzettend veel inzet en begeleiding van het Kolewa-team, dat hem bleef motiveren, maar bovenal supertrots op onze Febi!

Benieuwd hoe het de andere elf kinderen vergaan is? Hier leest u hun verhaal. Download .PDF van het brandwondenverslag De komende jaren willen wij  kinderen als Febiyanto blijven helpen en een operatie aanbieden. Inmiddels staan er alweer tien op onze wachtlijst. Helpt u mee?