Op dit moment is onze medewerkster Widia in Sumba, in het gebied rondom Tambolaka. Sumba is een van de armste eilanden van Indonesie. Toerisme staat nog in de kinderschoenen, het heeft nog weinig te bieden. De bevolking is vaak aan het overleven vanwege de enorme droogte en medisch gezien zijn er weinig behandelingen mogelijk. Sinds anderhalf jaar reist Widia maandelijks naar het eiland om te scouten, kinderen op te halen en weer naar huis te brengen. Dit is intensief, risico-vol vanwege de slechte infra-structuur en soms hartvertscheurend. Samen met onze lokale scout Silas struint zij dorp na dorp af om families met schisis-kinderen hulp te bieden.
Zojuist stuurde ze ons een aantal foto’s van de kleine Daniel Bulu. Zittend voor een, in onze westerse ogen, armoedig groen huisje met de baby in haar armen. Het moedertje kijkt verlegen lachend in de camera. Ze is nog zo jong! Eigenlijk te jong om wat haar nu overkomt te behappen. Na negen maanden zwangerschap schonk zij het leven aan een jongetje met een meervoudig gespleten lip. Dit gebeurde anderhalve maand geleden en nog steeds zijn zij en haar familie niet van de schrik bekomen. Natuurlijk houdt ze van haar kindje, ze weet echter uit ervaring dat kinderen met een aandoening als deze het zwaar krijgen binnen de hechte maar ook zeer primitief denkende gemeenschap. Op het moment dat Widia en Silas haar bezoeken blijkt de toekomst van de kleine Daniel echter niet het enige probleem.
HET KAN NIET VAN MIJ ZIJN! Het is niet de eerste keer dat een reactie als deze, mij in Indonesie ter ore komt. Met enige regelmaat komt het voor dat de verwekker in kwestie zich niet kan voorstellen dat het kindje met een hazenlip uit zijn “koker” komt. De jonge moedertjes worden dan weg gestuurd, retour naar het ouderlijk huis, om nooit weer terug te hoeven komen. Moeder en kind worden verbannen.
Zo ook in dit geval. Het moedertje van Daniel moet het nu alleen opknappen. Ze moet maar zien hoe ze het rooit. Maar een ding is zeker, het is haar kindje, ze heeft het lief en ze gaat er voor, samen met ons van Stichting Kolewa. We zullen er eerst voor zorgen dat Daniel snel op gewicht komt. We voorzien hem van gezonde baby-melk en zodra hij 3 maanden en 5 kilo is, we een sponsor voor de reis- en verblijkosten hebben gevonden, zal hij worden geopereerd op Bali. Met een dergelijke schisis is er nog een hele weg te gaan. Die slaan we gezamelijk in!
Hulp daarbij kunnen we gebruiken! Uw financiele steun is meer dan welkom… een toekomst met een lach voor de kleine Daniel!
Syta Plantinga, voorzitter.
Terwijl de lichtjes mijn kerstboom kleuren en de tuin onder een laagje sneeuw bedekt ligt, is het moeilijk voor te stellen dat ik een paar dagen geleden nog op Bali was. Als nieuw bestuurslid van Kolewa had ik de wens om ter plekke kennis te gaan nemen van onze projecten en ook om mijn Indonesische collega’s te ontmoeten.
De bestuursleden trekken er regelmatig op uit. Zo gingen Annemiek van Haastregt en Manon Brugman deze zomer naar de Rotary club in Ter Aar om meer te vertellen over Kolewa. Dit resulteerde in een royale gift voor ons waterfilter- project. 
