In 2009 arriveerde ik (Syta Plantinga) op Bali met de intentie de eerder opgerichte Stichting Kolewa, nieuw leven in te blazen. In het bezit van honderd tweedehands hoorapparaten, ging ik op zoek naar contacten in de dovenwereld. Het werd allereerst een kleuterschooltje in Denpasar, verbonden aan een plaatselijke audicien en een kennismaking met KNO-arts dr. Eka in het Algemeen Ziekenhuis in dezelfde stad. Stap voor stap werd het netwerk uitgebreid en zo ook stichting Kolewa in Indonesie. Inmiddels zijn we uitgegroeid tot een geregistreerde “Yayasan Social” (NGO) met een opvanghuis voor kinderen met een medische hulpvraag (o.a. schisis), hebben we een schoolproject voor dove & slechthorende kinderen, gaan we op outreach en scouten we op heel veel eilanden in de Gordel van Smaragd met toch wel heel veel armoede. We helpen daar waar we kunnen, binnen de focus van Kolewa.
De aandacht voor dove en slechthorende kinderen en hun familieleden ging vanaf 2009 onverminderd door. Met name in Karangasem op Bali ging ik met behulp van Nederlandse vrijwilligers, studenten logopedie en de plaatselijke verloskundige in Rendang, van start met het inventariseren van kinderen met een hoorstoornis. In het huis van Nusrani Putu waren we welkom voor het geven van voorlichting, logopedie en gebarentaal. Dat laatste was ons niet eigen, dus nam het Kolewa-team (inmiddels bestaat dat uit 8 leden) eerst zelf les!
Iedere zondag zijn we in Karangasem. De groep groeit en groeit! Niet alleen de kinderen krijgen les, ook de ouders leren anders communiceren.
Toen we begonnen waren de kinderen geïsoleerd, bang, argwanend en analfabeet. Vandaag-de-dag gaan 15 van hen dagelijks met de Kolewa-schoolbus naar Denpasar voor aangepast onderwijs. De rest komt trouw naar onze lessen en hoopt eenzelfde kans te krijgen. We hebben een eigen lesboek, materialen en twee keer per jaar een family-gathering voor kinderen en ouders om onderling ervaringen te delen..
En IK?… Eind augustus was ik jarig. In ons opvanghuis in denpasar “Rumah Bicara” (het Praathuis) wachtte mij een grote verrassing. Eentje waar je als oprichter, voorvechter, doordouwer en “moeder” kippenvel van krijgt… Een prachtige film, speciaal voor mij. Alle redenen om door te gaan: door met het meer kinderen uit hun isolement halen en door voor die grotere schoolbus die er moet komen!
Geef een antwoord