Het blijft bijzonder om via what’s app contact te hebben met de andere kant van de wereld. We bellen met zn drieën: Ingky vanuit Kupang op Timor, teamleider Ana vanuit Bali en Annemiek, bestuurslid vanuit Nederland. Met Ingky gaat het goed. In het dorp waar hij woont is het veilig en zijn er op dit moment geen corona-besmettingen. Dit is helaas anders in de hoofdstad Kupang, ook het Indonesische eiland Timor ontkomt niet aan Covid 19.

Ingky onderging in 2015 een levensveranderende operatie. Op zesjarige leeftijd viel het olielampje om naast het bed waar hij met zijn broertjes sliep. De klamboe vatte vlam en Ingky liep vreselijke brandwonden op aan zijn gezicht en lichaam. Zijn mond raakte daarbij verkleefd aan zijn borst. Vijf jaar geleden, Ingky was inmiddels al vijftien, kwam hij op het pad van Kolewa en dankzij veel betrokken donateurs kon hij in Australië een operatie ondergaan die zijn leven voorgoed veranderde. Maandenlang verbleef hij samen met zijn vader in Perth, Australië. Eerst in het ziekenhuis en daarna bij een gastgezin die hen belangeloos en liefdevol opving. In 2018 kwam hij, tijdens de brandwonden-marathon operatie, naar Bali om nog een kleine correctie te ondergaan.

Als hem gevraagd wordt wat deze operatie voor hem betekend heeft, zegt hij:’ Alles! Het heeft mijn hele leven veranderd. Lichamelijk is het veel comfortabeler omdat ik nu mijn nek en gezicht weer goed kan draaien, gebruiken en bewegen. En daarnaast voel ik me veel zekerder. Ik ben niet verlegen meer. De mensen om mij heen accepteren mij nu, ik word niet meer raar aangekeken’. Hij maakt duidelijk dat het veel positieve veranderingen in zijn leven heeft gebracht en dat hij zich gelukkig voelt.

Ingky heeft twee jaar geleden zijn middelbare school afgerond en werkt sindsdien in de fabriek waar ook zijn vader werkt. Hier wordt rijst verwerkt en de invloed van het Corona-virus is goed merkbaar. Veel minder mensen dan voorheen brengen er hun rijst. Voor Ingky is de fabriek niet het eindstation: ‘ Ik heb plannen om verder te studeren en naar de Universiteit te gaan. Ik wil landbouw studeren. Alleen is het op dit moment financieel moeilijk. Daarom werk ik nu in de fabriek en spaar ik om alsnog te kunnen studeren’. Op de vraag van Ana of er naast studie ook plannen zijn voor een vriendinnetje, komt toch de verlegen Ingky weer even om de hoek kijken. Schuchter lachend achter zijn hand zegt hij:’ Nee, straks eerst alle focus op mijn studie, een goede baan vinden en daarna een vriendin’.

Ingky heeft nog  laatste boodschap aan ieder: ‘Wees zeker van jezelf, wees wie je bent en ben niet bang hoe je eruit ziet. Denk gewoon: dit ben ik!’ En daar kunnen we allemaal wat van leren.

Dank je wel Ingky!

 

In november vorig jaar ontmoette ons team bij het scouten op het eiland Alor, ver weg in de bergen, de zevenjarige Chornelis en zijn familie. De kleurrijke buitenkant van het armoedige huisje deed niet vermoeden dat binnen een intens verdrietig jongetje huisde. Chornelis werd geboren met een bult onderaan zijn rug, die in de loop van de jaren flink is gegroeid en hem het lopen onmogelijk maakte. Het vermoeden van ons teamlid was spina bifida of “open ruggetje”. Een aandoening waar we de afgelopen periode meerdere kinderen mee hebben kunnen helpen. U herinnert zich wellicht nog het verhaal van het meisje Rambu in een van onze vorige nieuwsbrieven.

Begin januari lukte het om Chornelis en zijn moeder naar Bali te laten komen. De arts op Bali vermoedde ook een mogelijke tumor en de eerste testen en onderzoeken waren erop gericht daar duidelijkheid over te krijgen. Het oorspronkelijke vermoeden van spina bifida werd echter door de CT-scan bevestigd en begin februari vond de operatie plaats.

De operatie slaagde, de opening kon worden gesloten, echter de bult op zijn rug was nog even groot als ervoor. Het achtergebleven ‘vet’ in de bult was door de arts niet verwijderd en Chornelis werd op de wachtlijst geplaatst voor een tweede operatie om dit alsnog weg te halen. Toen werd het half maart en de rest is geschiedenis.

Chornelis en zijn moeder zijn op Bali gebleven en we weten nog altijd niet wanneer de laatste operatie plaats kan vinden. Ondanks dat maken beiden het goed. Chornelis loopt inmiddels als een vrolijk jochie rond. Hij geniet van alle creatieve spelletjes en van alle aandacht van het team en van zijn vriendinnetje Rambu!

In de keuken van Rumah Bicara op Bali ontstond een prachtig initiatief vanuit ons team om de families van de kinderen verbonden aan onze projecten te steunen. Ouders die van het ene op het andere moment beiden hun baan verloren, waardoor er geen inkomen en eten meer was.

De actie was een groot succes en werd ook in Nederland opgepikt. Velen van u die regelmatig op Bali verblijven, grepen de kans aan om hun bekenden op Bali een hart onder de riem te steken en hen te verrassen met een heerlijke box van deze cakejes.

Vanuit de keuken van Heldi hier haar recept, wie weet een inspiratie voor u om hier te delen. En heeft u nog bekenden op Bali die u wilt verblijden, stuur een berichtje via info@kolewa.com en wij sturen u een tikkie.

Ingrediënten:

• 500 gr geraspte cassave
• 200 gr suiker
• 350 gr bloem
• 450 ml kokosmelk
• 1 ei
• 1 theelepel instant gist
• 1 theelepel vanillepoeder
• 1 theelepel gesmolten margarine
• ½ theelepel zout

Extra:

• Kleurstof voor levensmiddelen, of u kunt Pandan of drakenfruit gebruiken voor natuurlijke kleuren (groen en roze)

Hoe te maken:

1. Meng alle ingrediënten behalve de margarine. Voeg daarna de margarine toe en meng opnieuw tot alles goed gemengd is
2. Verdeel het deeg desgewenst in 2 of 3 kommen en voeg de betreffende kleur toe. Roer en koel het deeg twee uur bij kamertemperatuur
3. Doe na 2 uur het deeg in de vorm. Dit kan een grote vorm zijn of meerdere kleintjes (zie foto).
4. Stoom de cake in 15 minuten.
5. Neem hierna de cake uit de vorm. De cake is nu klaar om geserveerd te worden.

 

 

 

 

Koos van Alphen is huisarts in Alphen aan den Rijn en als medisch adviseur en Kolewa-vriend al jaren betrokken bij onze projecten en regelmatig aanwezig op Bali. Sinds 1 mei maakt hij deel uit van ons bestuur. Koos legt hieronder uit waarom op dit moment de operaties nog niet opgestart kunnen worden.

Als je je bedenkt dat in Nederland de reguliere zorg weer aan het opstarten is, waarom liggen dan de operaties op Bali nog stil, zult u zich wellicht afvragen. Gaat er zo geen kostbare tijd verloren?

Wij willen u meenemen in de verschillende overwegingen die ten grondslag liggen aan de beslissing om het opstarten van de operaties nog uit te stellen.

In de afgelopen maanden, vanaf het duidelijk worden van de ernst van de Covid-19 infectie, die de vorm van een pandemie aannam, werd ons team ter plekke aan handen en voeten gebonden en waren operaties onmogelijk. Dit mede omdat vervoer van kinderen en begeleiders onmogelijk was door de lockdown van de vliegvelden in Indonesië, vervoersverboden en lokale quarantaine- maatregelen, overigens net als in Nederland.

We zijn als bestuur gaan nadenken over het vervolg. Indien de uitbraak onder controle gaat komen, vanaf wanneer kunnen we weer starten met opereren? Een van de randvoorwaarden is dat we willen voorkomen dat noch patiënt     (je), noch begeleider besmet zou zijn met het virus. Dit om de veiligheid van zowel onze medewerkers als patiënten, aanwezig in Rumah Bicara, te kunnen waarborgen.

Hierbij lopen we op tegen het feit dat er op de verschillende eilanden rondom Bali niet op een altijd betrouwbare manier getest kan worden, als er überhaupt al getest kan worden. Daarbij moet men zich ook realiseren dat een negatieve test een momentopname is en dat deze testen niet voor de volle 100% betrouwbaar zijn. Een probleem overigens wat ook hier in Nederland speelt: 100 % betrouwbare testen zijn er (nog) niet. Vindt er na de test al op de juiste wijze vervoer plaats van patiënt en begeleider, dan zou bij een 1^e bezoek aan het ziekenhuis de test toch eerst herhaald moeten worden en dan zou deze positief kunnen uitvallen met alle gevolgen van dien.  De serologische testen die er zijn zeggen wel iets omtrent het gehad hebben van de infectie, maar niet of iemand immuniteit opgebouwd heeft en geven dus in wezen ook geen garantie.

Deze overwegingen hebben ertoe geleid dat we in samenspraak met de lokale Rotary-afdeling besloten hebben de operaties voorlopig op te schorten. Wij kunnen geen zekerheid geven omtrent het al of niet hebben van een infectie en dat was één van de voorwaarden waaronder de operaties in het Dharma Yadnya ziekenhuis zouden kunnen plaatsvinden.

Een en ander werd recent nog eens onderschreven door een officiële brief van het ziekenhuis waarin men expliciet stelt dat de ziekte dermate gevaarlijk is dat er hangende de gegeven situatie geen operaties kunnen worden uitgevoerd. Er zou een duidelijk zichtbare verbetering, lees afname in het aantal besmettingen, moeten zijn waarna de overheid toestemming geeft meer reguliere zorg en operaties op te starten en men de situatie als “het nieuwe normaal” ter plekke uitroept.

Hoe graag we het ook zouden willen, op dit moment is het helaas nog niet mogelijk om kinderen naar Denpasar te halen voor een operatie. En dit zal waarschijnlijk ook nog wel enige tijd duren, aangezien op het moment van schrijven het aantal besmettingen ter plekke weer aan het oplopen is. We houden u op de hoogte.